مجید حجتی

سکوت زمین

صندوق جهانی طبیعت در آخرین گزارش (سیاره زنده) خود نوشته است که 60 درصد حیات وحش از سال 1970 تا کنون بر اثر استفاده پر شتاب انسان از منابع طبیعی نابود شده است.
این منابع “زیر ساخت های سبز” مانند آب, زمین, گیاهان و جانداران هستند.
انسان ها هر بلای غیر طبیعی که می توانستند بر سر این کره خاکی پیاده کردند و آرام آرام، خواسته و یا ناخواسته کمر به نابودی آن بستند، ولی زمین همچنان دربرابر پیشرفت و تکنولوژی بی حد و حصر نوع بشر سکوت کرد و خود را آماج طمع بیش از حد و آرزوهای بی پایان و غیر منطقی آدم ها ساخت.
به سختی میتوان جایی را در زمین به عنوان طبیعت صرف شناخت که انسان مطلقا به آن تجاوز و دست درازی نکرده باشد.
در هر کجایی که آب و اکسیژن پیدا میشود ردپایی از انسان خواهیم یافت که برای زیستن خود زیست محیط را به خطر می اندازد و فقط خود و زمان حال را می بیند و دورنمایی برای آیندگان متصور نمی شود.
آب ها را خشک, هوا را آلوده, جنگل ها را سوزانده, حیوانات را منقرض و در آخر زمین, زمین را با همه داشته های طبیعی اش رو به نیستی برد تا به آرامشی سطحی برسد و ثابت کند که انسان موجودی برتر است، و شاید هم میخواسته ردپایی از خود بر جای بگزارد و بگوید روزی من اینجا زنده بوده ام، غافل از اینکه با ادامه این مسیر و گرم شدن زمین، زمانی خشم طبیعت نیز روی خود را نشان خواهد داد و این بار ما هستیم که در کل نابود میشویم.