پوریا پاکیزه

عكس به عنوان عنصر اصلي يك رسانه، از جايگاه ويژه اي برخوردار است ودر بعضي مقاطع زماني از متن و كلام نيز پيشي گرفت. در آغازین روزهای فروردین ماه ۱۳۹۸ بود، که سامانه بارشی غافلگیر کننده، در آسمان ایران فعال شد و سیلی شدید و ادامه‌دار را در برخی از استان‌ها به وجود آورد. در ابتدا اخبار سیل و خسارات آن در استان گلستان در سطرخبرها قرار گرفت. و به فاصله چند روز دو استان لرستان و خوزستان را درگیر کرد و کشور به نوعی وارد بحران شد. من به عنوان یک عکاس خبری باید عمق این فاجعه را به تصویر می‌کشیدم پس با حضور یک ماهه در این سه استان سعی کردم زوایای متفاوتی را از این بحران به ثبت برسانم. چیزی که بیش از همه توجه من را در این سفر به خود جلب کرد نوع نگاه و مواجهه مردمان این سه منطقه با این پیشامد بود . البته نوع سیل نیز در هر استان با دیگری فرق داشت. در گلستان و به ویژه شهرهای آق قلا و گمیشان به دلیل موقعیت این شهر آب به صورت راکد در شهر باقی مانده بود و مردم با قایق در سطح شهر تردد می‌کردند و موضوعی که بیش از پیش توجه من را جلب کرد آرامش این مردم حتی در این اوضاع بود. اما در استان لرستان و شهرهای معمولان و پلدختر اوضاع به گونه‌ای دیگر بود؛ پس از قوع سیل، آبی در سطح شهر وجود نداشت اما شهرها و روستاها در گل فرو رفته بودند و همین موضوع عمق ماجرا را دو چندان می‌کرد. در استان خوزستان این بحران شرایطی متفاوت داشت و می‌توان گفت شرایطی بین دو استان قبلی! در برخی مناطق آب همچنان راکد مانده بود و در برخی مناطق تنها خسارات ناشی از سیل قابل مشاهده بود. با وجود تمام این شرایط، رسالت خود می‌دانستم که با حضور در این مناطق و به تصویر کشیدن این میهمان ناخوانده بتوانم قدمی در بهبود این اوضاع بردارم چون معتقدم عکاس می‌تواند زوایایی را نشان دهد که شاید از دید بقیه پنهان بماند. در طول عکاسی یک ماهه از این مناطق با گروهی که به صورت داوطلبانه در منطقه حاضر شده و کمک‌های مردم را در بین خانواده‌های سیل زده توزیع می‌کردند همراه شدم و همین همراهی موجب شد تا به دورترین و صعب العبورترین مناطق سیل زده در استان خوزستان بروم. در این مجموعه سعی شده عمق فاجعه، امدادرسانی‌ها، شرایط و موقعیت متفاوت شهرها در بحران سیل، نگرانی‌ها و نوع مواجهه مردمان این شهر‌ها با این بحران به تصویر کشیده شود.